Wat ben je aan het doen vraagt Facebook al vroeg in de ochtend. Nieuwsgierig is die club van Mark Zuckerberg wel. Nou, eerst een rondje met de hond door het bos en daarna clubrit. Tevreden Mark? Wat ze eigenlijk zouden moeten vragen is: “Wat houdt je bezig?” Mijn gedachten zijn al bij de clubrit, gezellig met de boys and girls van TWC Vols wat asfalt onder de wielen wegtrappen. Alhoewel, gezellig? Afgelopen donderdag bleek weer eens hoe kwetsbaar (lees: breekbaar) je als fietser bent. Één verkeerde seconde en de dagindeling verloopt heel anders dan gepland. Een zeer gewaardeerd lid van TWC Vols pakte die ochtend zoals zo vaak zijn racefiets uit de garage om milieuvriendelijk naar zijn werk te gaan. Pakweg zo’n 25 km enkele reis, verder dan 13,5 km kwam hij echter niet. Daar was die ene verkeerde seconde. Een afslaande bestuurder ziet hem over het hoofd en hij rolt over de motorkap met een gecompliceerde bovenbeenbreuk tot gevolg. Niet veel later krijg ik een appje van een ander TWC Vols lid die toevallig met zijn auto langs de plek des onheils kwam met de mededeling over het ongeval. Sindsdien krijg ik het liedje Fragile van Sting niet meer uit mijn hoofd: “how fragile we are”. De context van Sting was uiteraard anders maar hoe kwetsbaar we zijn was toch wel het thema van de dag. Terug naar de clubrit van vandaag, een beetje huiverig begin ik aan mijn eerste kilometers en bij onze vertreklocatie is het thema ongeval en beenbreuk nog erg actueel. De aanwezige leden worden bijgepraat en met de nodige voorzichtigheid wordt vertrokken. Al snel is iedereen weer aan het trappen als vanouds, heuvel op en af. Ondanks dat hebben we die voorzichtigheid toch in onze benen… fragile…